از لحظه ای که جعبه رنگ را در دستانم گرفتم، می دانستم که این زندگی من است.

نمایشگاه هایی از آثار هنری ماتیس در سال 2022 در کشور های مختلف افتتاح خواهد شد که به این مناسبت در این مطلب زندگی و آثار او را مرور می نماییم.

به گزارش گالری آنلاین؛ میوهای رسیده، سبک های لوکس، زنان خوش رو، پنجره ای با نمایی از دریایی به رنگ آبی سیر: دنیای Henri Matisse لذت بخش است. ماتیس همراه با همکار مدرنیست خود Pablo Picasso، یکی از غول های پیشرو قرن بیستم است. تصاویر بریده کاغذیاو از معروف ترین تصاویر تاریخ هنر به شمار می روند.

بر اساس چندین زندگی نامه اخیر، او فردی معتاد به کار، افسرده و مورد انتقاد مکرر روشنفکران پاریسی بود که بر روی الگوی شلوغ نقاشی ها و پالت باشکوه و شادابش مشخص بود. دوست و رقیب او: Picasso، پس از دیدن نقاشی Blue Nude سال ۱۹۰۷ میلادی Matisse، ظاهراً به تمسخر می گوید "اگر می خواهد زن بسازد، اجازه دهید یک زن بسازد. اگر می خواهد طراحی کند، اجازه دهید طرح خلق کند."

به گفته خود Matisse، نقاشی تنها چیزی بود که منطقی بود؛ همانطور که به یک رسول توسط خدا دستور داده می‌شود، انگار به او دستور داده شده بود. او با نگاه کردن به زندگی اش گفت: "از لحظه ای که جعبه رنگ را در دستانم گرفتم، می دانستم که این زندگی من است. من خودم را مانند جانوری که به سمت چیزی که آن را دوست دارد می رود، به دنیای نقاشی انداختم."

او ساخت هنر را بدون هیچ گونه آموزش رسمی آغاز کرد و با غریزه به سمت نوعی نوآوری تصویری که هم دورانان مدرنیست خود دنبال می کردند، هدایت شد. اما زمانی که هنرمندان سبک Cubism شکل انسان را با زوایای تیز و تاه کرده نشان می دادند، Matisse اجازه داد آثارش با ترند دیگری جریان داشته باشند. او به شاگردانش گفت:" همیشه باید میل خط را جستجو کرد، کجا می خواهد وارد شود، و کجا کم کم کمرنگ و نا پدید شود". و جایی که نقاشان تمام انرژی شان را در خلق آثار با هندسه های دقیق می گذاشتند، Matisse آثارش را با رنگ های روشن خالص با پس زمینه پهن از آن خشکی درآورد. در طول دهه های حرفه ای خود او مجسمه سازی و چاپ را با موفقیت های متفاوت امتحان کرد.

امسال، دو نمایش بزرگ Matisse در ایالات متحده افتتاح می‌شود —"Matisse in the 1930s"، در موزه هنر فیلادلفیا در اکتبر امسال(۲۰۲۲) و "The Red Studio" در موزه هنرهای مدرن نیویورک در اول ماه می ۲۰۲۲.

هر دو نمایش بر روی لحظات خاص و سازنده در زندگی حرفه ای Matisse که منجر به نوآوری های او شد، متمرکز است: مسطح کردن فضای سه بعدی و ارزش گذاری روی تجربه ذهنی و حسی نسبت به توهم در آثارش.

استودیوی سرخ، شش نقاشی، سه مجسمه و یک ceramic توسط Matisse را برای اولین بار از زمانی که در استودیوی خود او جمع شده بودند، دوباره گردآوری می کند و به نمایش می‌گذارد. نقاشی که نمایشگاه نام خود را از آن می گیرد، The Red Studio در سال ۱۹۱۱ میلادی در حومه شهر پاریس در Issy-les-Moulineaux نقاشی شد و استودیوی خود Matisse را به تصویر می کشد که پر از آثار گذشته اش است. در این اثر نسخه های کوچکی از نقاشی های او روی دیوارهای اتاق به چشم می خورند که با رنگ قرمز زنگ زده کشیده شده اند. هیچ پنجره، یا دری یا چشم انداز بسیاری وجود ندارد. خطوط ظریف سفید رنگ گوشه های اتاق و یک ساعت پدربزرگ را نشان می‌دهند. اما در اینجا، ساعت هیچ عقربه ای ندارد، نه زمانی را نشان میدهد و نه در خروجی را. با این حال موفقیت Matisse در این اثر غلبه بر پریشانی با گول زدن خود است؛ زمان به هر حال طولانی و ملالت آور است، و هنرِ برای تحسین وجود دارد.

وکیلی که نقاش می شود

هانری ماتیس در شمال شرقی فرانسه متولد شد، جایی که خانواده اش نسل ها در صنعت نساجی کار کرده بودند. (خود Matisse در سن پایین به جمع آوری پارچه می پرداخته است.) پس از تحصیل در رشته حقوق در پاریس، در یک شرکت حقوقی کار گرفت؛ او برای مقابله با یکنواختی، شروع به طراحی کرد. در اواخر همان سال، زمانی که بخاطر آپاندیس در رختخواب بود، ابزار نقاشی از مادرش که خود یک هنرمند porcelain موفق بود، به او داده شد. اشتیاق او به نقاشی کردن با این ابزار چنان فوری و فراگیر بود که بنا به گزارش ها به عروس جوان خود Amélie Parayre، که در سال ۱۸۹۸ میلادی با او ازدواج کرده بود، هشدار داد: "من شما را از صمیم قلب دوست دارم؛ ولی همیشه نقاشی را بیشتر دوست خواهم داشت" برخلاف آن حرف، او Matisse را در حرفه انتخاب شده خود حمایت کرد، و به عنوان یک مدیر شخصی در سال های اولیه ازدواج شان برای او نقش ایفا کرد.

ماتیس به مدرسه هنر نرفت، اما در میان دیگران در کلاس های نقاشی سمبولیک فرانسوی Gustave Moreau شرکت کرد و نقاشی هایی را در لوور کپی کرد. بسیاری از آثار اولیه او که برخی از آن ها در سال ۱۹۰۱ میلادی در پاریس به نمایش درآمد، پالت تاریک و مودی و همچنین ترکیب های بزرگ استادان قدیمی را به اشتراک می گذارند. دیگر آثار او مانندStill Life with Compote، Apples and Oranges، 1899 که اکنون در Cone Collection در موزه هنر Baltimore قرار دارد، مدیون امپرسیونیست ها هستند.

یک جانور وحشی

دستیابی به موفقیت هنری Matisse در تابستان ۱۹۰۵ میلادی در حالی که در کنار نقاشAndré Derain در شهر ماهیگیری کوچک Collioure در ساحل مدیترانه کار می کرد، اتفاق افتاد. اثری که Matisse و André Derringer خلق کردند، ترکیبی از brushwork قوی در آثارVincent van Gohh، رنگ روشن در آثار Georges Seurat و شکستگی فضا در آثار Cezanne بود؛ رنگ ها مستقیما از تیوب به جای مخلوط کردن و کشیدن در بوم های بزرگ استفاده شد.

در اواخر همان سال، Matisse با اثر ، پرتره نیم تنه Woman with a Hat، برای Salon d'Automme در پاریس، باعث هرج و مرج شد. Amélie همسرش برای این تصویر نشست و مانند افراد در طبقه اجتماعی متوسط با دستکش، باد بزن و کلاه شاپو دارای جزئیات، مجهز شده بود. نقاشی از تکه های بزرگ و نامنظمی از رنگ های عجیب و غریب تشکیل شده بود، که الهام بخش منتقد Louis Vauxcelles بود تا Matisse و Derain—که یک اثر expressive مانند Matisse ارائه کرده بود—را fauves یا "جانوران وحشی" خطاب کند و در نتیجه به ایجاد یک جنبش متهم کند . Woman with a Hat این اثر توسط Gertrude و Leo Stein، که از داوران برجسته پاریس بودند، خریداری شد.

هنری ماتیس رهبر Fauve ها شد، گروهی شامل Georges Rouault و Henri-Charles Manguin که با naturalism متحد شدند. اثر تاریخی Matisse به نام Le Bonheur de Vivre (شادی زندگی، ۱۹۰۵)، نقاشی از خوش گذرانان برهنه که با رنگ های غنی و پاییزی کشیده شده بودند، گسستگی Fauvism است. این اثر اولین بار در Salon des Indépendents سال ۱۹۰۶ میلادی به نمایش گذاشته شد، جایی که موضوع و چشم انداز تحریف شده آن باعث خشم و هرج و مرجی حتی بیشتر از Woman with a Hat شد. پیکاسو، که دوست ندارد از او پیشی گرفته شود، بلافاصله نقاشی پیشگامانه خود Les Demoiselles D'Avignon را آغاز کرد.

با این حال Fauvism جنبشی کوتاه مدت بود؛ تا سال ۱۹۰۸ میلادی بسیاری از Fauve ها به Cubism روی آورده بودند. Matisse به نوبه خود مجدد به کار خطی به عنوان نقطه ای مقابل اشکال ساده شده اش علاقه مند شد.

یک دوره پرکار

در دهه بعد، Matisse برخی از مهم ترین آثار خود را تولید کرد که با Dance (I)، در سال ۱۹۰۹ میلادی آغاز می شود، مطالعه ای اولیه برای نقاشی به سفارش حامی او، صنعتگر روسی Sergei Shchukin. برخلاف آثار قبلی اش، او تنها از پنج رنگ در این بوم تاریخی استفاده کرد—رویکردی تقلیل دهنده که بر گام های سبک رقصندگان تاکید می کند و به نظر می رسد که رقصندگان تقریباً بر روی چمن شناور هستند. یک رقصنده در حرکتی به طور سیال به بازوی رقصنده دیگر می رسد، توجه به نگاه رقصنده دوم نیاز است تا متوجه شکستگی در دایره شوید. او می دانست که به چه چیز خاصی دست یافته است و نقاشی را «اوج قدرت درخشندگی» نامید. یک سال بعد Dance II را به پایان رساند. حس و حال در این اثر تشدید شده بود، Dance II بیشتر یک آیین را نمایش می دهد تا جشن. رقصندگان به رنگ قرمز خونی هستند، و کار خط جدید عضلات کشیده رقصندگان را نشان می دهد؛ سهولتی را در ظاهر نشان می‌دهد.

شور و نشاط شدید نقاشی های اولیه اش را برای بهترشدن آثارش کم کرد، به چیزی سایه دار تر و غریبه تر تبدیل شد، مانند اثر مبهم Bathers with a Turtle، که در آن سه زن برهنه با صورت هایی کاملا بی حس و ژست هایی عجیب هستند؛ یکی از زن ها در حال غذا دادن به لاک پشت است. شاهکار Piano Lesson از سال ۱۹۱۶ میلادی، نزدیک ترین اثری است که او در آن به Cubism آمده است. این اثر تصویری از پسرش Pierre است که پیانو تمرین می کند، اما جزئیات انتزاعی صحنه در هر نوبت بیننده را به خود جلب می کند. باغ تاریکی که از پنجره دیده می شود به یک سه گوش سبز رنگ کاهش یافته است؛ یک مثلث طنین انداز سایه که توسط یک نور داخلی شدید به وجود آمده، نیمی از صورت پسر را مبهم می کند. هنرمند این اثر را در حالی نقاشی کرد که Pierre در جنگ جهانی اول خدمت می کرد. به نظر می رسد پدرش خاطره ای شادتر را در ذهنش می پروراند، اما "حال" متفاوت است.

یک خانه جدید در Nice

هنری ماتیس در سال ۱۹۱۷ میلادی به Cimiez، حومه شهر Nice در Riviera فرانسه نقل مکان کرد و در آنجا تنوع آرام بر روی نقاشی نئوکلاسیک neoclassical را که با استقبال خوبی مواجه شده بود، دنبال کرد. جنگ جهانی اول به پایان رسیده بود، و همراه با آن بسیاری از آوانگاردیسم در فرانسه نیز. او اتاقی را در "Hôtel Beau Rivage" رو به ساحل اجاره کرد. در حالی که در آنجا زندگی می کرد، زود بیدار می شد، به سادگی از رستوران هتل غذا می خورد و بی وقفه نقاشی می کرد. او فضای داخلی مجللی خاق کرد که پنجره های آن به منظره ای از آسمان و دریا روشن باز می شد. در سال ۱۹۲۲ میلادی، پس از سفری به مراکش، او یک مجموعه از ژانر odalisque را شروع کرد - یک ژانر از هنر Orientalist شامل تصاویر از حرمسرا یا کنجک - مانند Odalisque couchée aux magnolias، نقاشی که یک سال پس از بازگشت خود از آفریقای شمالی کشیده بود.

آخرین، برش های رادیکالی و ابتکاری

هانری ماتیس تا زمان مرگش در سال ۱۹۵۴ میلادی در Nice ماند. او یک دهه و نیم پایانی عمرش را با یک عمل جراحی شکمی ناموفق گذراند- خودش آن را یک «زندگی دوم» نامید، او آن بازه را تنها به هنر اختصاص داد. نقاشی رنگ روغن را کنار گذاشت و ابتکاری ترین فرم هنری خود را به نام برش cut-out توسعه داد. او با قرار دادن قیچی روی کاغذ نقاشی شده با گواش، اشکال ارگانیک و هندسی را با کمک دستیار و منشی استودیویی اش Lydia Delectorskaya به ترکیب های پویا مرتب کرد. آزمایش ها و تجربیات به تعهدهای بلندپروازانه تبدیل شد.

پروژه های او شامل نمونه های اولیه برای کتاب مصور Jazz سال ۱۹۴۷ میلادی و سفارشی برای یک صومعه در ونیز بود - طراحی نهایی که شامل هفده پنجره شیشه ای رنگی و چندین نقاشی دیواری انتزاعی بود. کلیسای کوچک مدرنیست در سال ۱۹۵۱ میلادی به روی حیرت راهبه ها که در نهایت زیبایی منحصر به فرد آن را با میل پذیرفتند، افتتاح شد.

در تابستان سال ۱۹۵۲ میلادی، پس از بازگشت از سفر به استخری در Cannes، به Delectorskaya پیشنهاد می کند که دیوارهای اتاق ناهار خوری در Hôtel Régina را به صورت جانبی با کاغذ سفید بپیچد. او سپس غواصان و موجودات دریایی را از کاغذ آبی پررنگی جدا کرد و آن ها را بر روی پس زمینه سفید سنجاق زد و رقصی از اجسام را ترتیب داد که به آب نفوذ می کردند.

هنری ماتیس یک بار گفت که در هنر در جستجوی «چیزهای مشابهی است که شاید به وسیله های مختلف متوجه آن شده ام.» به عنوان گواه موفقیتش در جستجویی گفت، محدود به ملزومات، خطوط ملایم و رنگ درخشنده است و به طرز مرموزی در این روند آزاد شده است.