کف سفید هفته هنر برلین را فرا می‌گیرد
در هفته هنر برلین ۲۰۲۴، هری نوریف نمایشگاه انفرادی خود با عنوان «اتاق کف» را در گالری «دیترچ و شلشترییم» رونمایی می‌کند.
به گزارش گالری آنلاین، این نمایشگاه که تا ۱۶ نوامبر ادامه دارد، شامل یک چیدمان آینه‌ای است که به‌طور مداوم کف سفید غلیظی تولید و آزاد می‌کند و به تدریج فضای زیرزمینی را پر می‌کند. تعامل بین سطوح بازتابنده و کف در حال رشد، محیطی غوطه‌ور ایجاد می‌کند که بازدیدکنندگان را تشویق می‌کند تا در آن شرکت کنند، به تفکر بپردازند و تجربه‌ای کامل از جو در حال تحول داشته باشند.
در قلب «اتاق کف» هری نوریف، مفهوم یک مهمانی کف نهفته است—پدیده‌ای غوطه‌ور که در آن میلیون‌ها حباب هوا در یک فیلم ظریف از آب معلق هستند که توسط مولکول‌های صابون به هم متصل شده‌اند. این نمایش کوتاه‌مدت که قادر به گسترش و حل شدن سریع است، طبیعت پرشتاب صنعت معاصر و توجه زودگذر ما به مسائل فضایی و اقتصادی را بازتاب می‌دهد. در عصر مشورتی امروز، هنر غالباً به نمایشی یا ابزاری بازاریابی تبدیل می‌شود، درست مانند کف که در یک لحظه می‌ترکد و ناپدید می‌شود. هنرمند مستقر در نیویورک و پاریس، بنیان‌گذار و مدیر خلاق استودیو کروزبی، سبک امضایی خود را در Transformism و بازسازی ارائه می‌دهد که هنر، طراحی، معماری و مد را با هم ترکیب می‌کند و مرزهای سنتی بین این رشته‌ها را محو می‌کند.
مقاله‌ای از جاستین لودویگ، مدیر اجرایی Creative Time، به نمایشگاه پیوست شده و به بررسی عمیق‌تری از آثار نوریف می‌پردازد. لودویگ کف را به عنوان عنصر بازیگوشی توصیف می‌کند که الهام‌گرفته از مهمانی‌های کف دهه ۹۰ و فرهنگ کوئیر است. نوریف گالری را به فضایی فراتر از هنجارهای اجتماعی تبدیل می‌کند، جایی که کف اشاره به احساسی دیگرگونه دارد اما به سرعت محو می‌شود و نماد اشباع زودگذر است.
نوریف همچنین به ایده پاکیزگی، که توسط کف و صابون نمایان می‌شود، علاقه‌مند است، زیرا این عناصر حذف سطحی مایعات بدن را برای ارائه یک بدن «تمیز» فراهم می‌کنند. در کنار کف، نوریف قالب‌های صابون حاوی اشیاء روزمره مانند فندک‌های خراب، گوشی‌های قدیمی و سیم‌های آسیب‌دیده را به نمایش می‌گذارد. این اشیاء، مانند فسیل‌ها درون خود، کارایی عملی خود را از دست داده و به یادگاری‌های تزئینی تبدیل می‌شوند که به وابستگی ما به فناوری اشاره دارند. با بی‌استفاده کردن آن‌ها، نوریف وابستگی ما به این اشیاء را نقد می‌کند و ما را به چالش کشیدن هدف آن‌ها دعوت می‌کند. این تمرکز بر پاکیزگی با نقد مصرف‌گرایی ترکیب می‌شود و نشان می‌دهد که چگونه مصرف بیش از حد می‌تواند مضر باشد. نوریف به این موضوع اشاره می‌کند که ما به باور این که جمع‌آوری اشیاء هویت ما را تعریف می‌کند، عادت کرده‌ایم. در این دیدگاه، اشیاء بیشتر از ابزار هستند؛ آن‌ها به نمادهایی از آنچه که هستیم و به چه چیزی می‌خواهیم تبدیل می‌شوند و نحوه ابراز وجود ما به دیگران را شکل می‌دهند.
