تامرداد، عنوان نمایشگاه آثار نقاشی سپیده احمدی منفرد در گالری سایه است که از روز جمعه یازدهم مرداد ماه 98 افتتاح خواهد شد.

به گزارش گالری آنلاین، در استیتمنت این نمایشگاه امده است:

سپیده احمدی منفرد در رابطه با هدف از جمع آوری این مجموعه و نمایش آثارش توضیح داد: هدف اصلی معمولا وجود ندارد و مسیر خود هدف است. بعد از ماجرای فوت پدرم من دوست داشتم در مسیر پیدا کردن معانی خانواده و پدر حرکت کنم. خانواده و محیطی که ادمها در آن رشد میکنند و فضاییکه خانواده دارد و در آن معنا پیدا میکند برایم همواره مساله بوده و از همه مهمتر فقدان یکی از پایه گذار های خانواده. از همان موقع به مطالعه در زمینه های روانشناسی و فلسفه پرداختم، برای فهمیدن هرچه بهتر شرایطی که در آن به سر میبرم و اینکه چگونه باید با این قضیه مواجه شوم. همانجا بود که با مقاله ی ماتم و ماخولیای زیگموند فروید برخوردم و شکل گیری مجموعه ام از آنجا بود که نشان دهم چگونه پس از این فقدان ماتم من به ماخولیا تبدیل شد.

علت پناه آوردن من به کتابها این بود که من همیشه تشنه یادگیری هرچه بیشتر بودم. از ترم های اول دانشگاه به‌علت حوصله سربر بودن محیط آموزشی دانشگاه به کلاسهای آناتومی در کالج بین الملل پزشکی روی آوردم، با دانشجویان پزشکی به گفت و گو میپرداختم و در سالن تشریح بالای هفت جسد را تشریح و به طراحی آنها پرداختم چون دغدغه ی من طراحی سیب و کاسه و گلدان نبود.
دغدغه ی من همیشه انسان بوده است و بعدها این دغدغه از جسم انسان به روان انسان تبدیل شد. بعد از فوت پدرم تا شش ماه نقاشی نکردم و با کتاب خواندن توانستم به زندگی برگردم چون همیشه زمان زیادی را در خانه تنها بودم. معتقدم روزی که نقاشی نمیکنم زندگی هم در من جریان ندارد. کتاب به تخیل من کمک میکرد زیرا که تا مدتها از فضای نقاشی دور بودم.

سعی در تصویرسازی فضای داخلی خانه و خانواده ی دچار ماخولیا شده ی خود کردم چون تمام مساله ام فهمیدن معنای خانواده و به خصوص پدر بود. تمامی لوکیشن ها و اکسسوری های خانه را در این ماخولیا روایت میکنند.

احمدی منفرد در مورد احساسات و تفکرات خود در طول خلق این مجموعه آثار افزود: چون دغدغه ای بزرگ داشتم سبکم و ابعاد تولیداتم از آبستره و کوچک به فیگوراتیو و اکسپرسیو و سایز بزرگ بدل شد. خانه ای که با نمایش پرسپکتیو غلط دچار محاسبه و اعداد و ارقام اشتباه و جبر شده است. در خانه ی فرد دچار ماخولیا هیچ گیاهی که نماد سرزندگی و شور باشد وجود ندارد پس از گیاه بامبو که شبیه به یک میله ی بی حس و فاقد نشانه های زندگیست استفاده کردم. در برخی کارها به هم فاز کردن و ایجاد دموکراسی میان فرد و شی پرداختم زیرا که فردی که دچار فقدان شده قبح همه چیز برایش میشکند و برایش جایگاه مبل و انسان تفاوتی نمیکند. انسانی که مبل شده و یا بالعکس صرف اینکه نیاز من را برای نشستن رفع میکند کافیست. پس از اتمام مجموعه وقتی بوم هارا کنار هم گذاشتم فهمیدم که در من ایده ی تناسخ شکل گرفت. پدر من تبدیل شد به تمام مبل هایی که نقاشی کردم.

تمامی مبل ها دارای وصله هایی هستند. خیلی از مبل ها دفرمه و پشت و رو شده اند. این برای من یاداور تمام لحظاتیست که روی مبل در تنهایی خودم مینشستم، گریه میکردم و تمامی وصله ها نشان دهنده تک تک خاطرات من و پدرم است.

هیچوقت نمیخواستم غمی تک بعدی را وارد کارهایم کنم برای اینکه هرکسی با این دغدغه مواجه نیست و توان درکش برای خیلی ها سخت است پس تمامی ماخولیای این دوره از زندگی ام را به تصویر کشیدم تا هرکس ماخولیای شخصی خودش را در بین کارهایم پیدا کنم.

کم کم به روابط سرد شده ی انسانی پرداختم. اینکه افراد روی یک مبل کنار هم مینشینند ولی جای دیگری اند و به هم توجهی ندارند و یا شکافی را که از به وجود امدن فرزند پیش می اید را با دو تخت جداگانه نشان دهم که این فرزند جدید باعث متلاشی شدن رابطه ی پدر و مادرش است و خانواده دچار شکست عاطفی نیز شده است.

تمامی بوم ها و رنگها و پارچه ها ساخت خودم است و من طی دوسال با تولید (و نه خلق) این مجموعه تراپی و درمان شدم و در حال حاضر تمام هم و غم من اینست که به ادمها یادم بدهم با نقاشی میتوان خود را درمان کرد و نقاشی بطرز معجره اسایی شیوه ایست برای اندیشیدن و درمان.

در حین انجام این مجموعه من هیچ موسیقی ای گوش نمیدادم چون تماما در حال دیالوگ کردن با نقاشی ها بودم و تمام حالات را بررسی و تحلیل میکردم و مطالعه در این زمینه به من کمک شایانی کرد.

این هنرمند نقاش در توضیح، تعداد، ابعاد و سبک و تکنیک مجموعه آثارش بیان کرد: در این دو سال بالای ۱۱۷ مطالعه ی رنگی برای مجموعه ام داشتم که در نهایت ۲۱ کار نهایی شدند و به علت دست ساز بودن پارچه ها سایز بومها کمی غیر متعارف است، که ابعاد ۳۰ تا ۱۸۷ سانتی متر را در برمیگیرند. در مورد سبک نیز شاید بتوان گفت سبک من در قالب اسکپرسیونیسم میگنجد.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر علت انتخاب عنوان "تامرداد" برای نمایشگاه مجوعه آثارش گفت: دقیقا ۲۷ مرداد دو سال پیش بود که پدرم را از دست دادم و این اتفاق باعث شد اسم اولین نمایشگاه انفرادی ام را تا مرداد بگذارم و نه ماخولیای خانواده. تا مرداد نحوه زندگی و رویکردم به آن و معنای پدر و خانواده برایم فرق میکرد و از مرداد به بعد این رویکرد برایم شکل پیچیده ی دیگری گرفت و من شاهد رخ دادن اتفاقات متعددی در نبود این تکیه گاه به عنوان دختری که به پدرش وابسته است بودم. بطور کلی معانی برایم عوض و از آن معنای کلاسیک خودش فاصله گرفت و خانه برایم تهی و وارد مراحل جدیدی شد.

این بانوی نقاش با اشاره به علاقه اش به تاریخ هنر و هنرمندان اکسپرسیونیست در دوران هنرستان در رابطه با افراد تاثیرگذار بر روش کارش بیان کرد: همواره هنرمندان اکسپرسیونیست را دنبال میکردم، کسانی که روی فضا خیلی تعمق و تامل میکنند و با تحلیل نقاشی و فرم های آنها چیزهای زیادی آموختم. از هنرمندانی تاثیر گرفتم که کارهایشان فضامدار است و تمامی ترکیب بندی هارا از دوره رنسانس بررسی کردم تا به ترکیب بندی زمینی خودم برسم و تصمیم گرفتم همه چیز را در یک سوم پایینی بوم قرار دهم. ریاضی در شکل گیری این مجموعه بشدت به من کمک کرد.

احمدی منفرد از آغاز شکل گیری این مجموعه چنین گفت: واقعا نمیتوان گفت از کجا شروع میشود ولی معمولا تلاش ما این است که ایده هایمان اینقدر شخصی و برگرفته از تجربیات زندگی و فردی مان باشد که قطعا بیرون از ما نیست و قضیه ی مرگ و فقدان و ماتم همواره ترس همه ی ادمهاست و از خیلی ها میشنویم که همیشه در این باره تخیل و خود را اماده برای همچین فاجعه ای میکنند. من در این مجموعه از یک ترس بزرگی که با آن مواجه شدم حرف زده ام.

قطعا این موضوع هیچ گاه برای من تمام نمیشود ولی سعی میکنم خودم را متمرکز تر کنم و حتما این مجموعه را در قالبهای دیگر و خالص تر و هدفمندتر تولید کنم.

وی در توضیح شیوه ادامه این مسیر از نوع تفکر خود گفت: احتمالا پس از اتمام این نمایشگاه به نوشتن چند مقاله و تحقیقات وسیعی درباره ی فقدان و روند آرت تراپی و روان درمانگری بپردازم. قطعا در خصوص تولید هنر وسواس بیشتری به خرج خواهم داد ( من به کلمه ی خلق اعتقاد ندارم چون من میکلانجلو نیستم ) من در دنیای معاصر فقط تصویر های جدید تولید و به جهان اضافه میکنم.

سپیده احمدی منفرد در آخر افزود: لازم میدانم از تمامی کسانی که در شکل گیری این مجموعه من را یاری رساندند قدردانی کنم چون منش و دیدگاه آنها من و مجموعه ام را پرورش داد و از این افراد بشدت آموختم.

عیسی جباری - زروان روحبخشان - جمال عربزاده - حسن سلطانی - رضا خدادادی - محمدمهدی اردبیلی - ایرج اسکندری - رضوان صادق زاده - بهنام کامرانی - کامبیز موسوی اقدم - سعید روانبخش - بیژن غنچه پور - مهدی درویشی - نرگس سلیمان زاده - سمیه نسیما صفت - علیرضا آدم بکان - فرزاد امینی - بهرنگ صمدزادگان - ایمان افسریان - احمد وکیلی - رفیق نصرتی - شهرام کریمی - نغمه گلخو - بهار رنجبر - بابک بهارستانی - آناهیتا فرشچی - علی بابایی زاد - رضا بهاروند - جواد نوبهار - فاطیما جمالی - مه سیما شکریان - بامداد رضوانیان - جلال الدین سلطان کاشفی - آتوسا خلج - سارا فعلی - احمد رستمعلی - افسانه نسل شریف - سارا جعفری - مرحوم ابراهیم جعفری - مونس بسکابادی - اشکان شریعت و امین منتظری و تمامی و دوستان و خانواده ام که من را همیشه درک کردند و به پای صحبتهایم نشستند . بی شک هرجا که پا بگذارم اسامی این افراد همواره در خاطرم خواهد ماند.

این نمایشگاه تا 16 مرداد ماه ادامه خواهد داشت و علاقمندان جهت بازدید می توانند در روز افتتاحیه از ساعت ۱۷ الی ۲۱ و روزهای عادی از ساعت ۱۱ الی ۲۰ به گالری سایه واقع در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، خیابان ۱۳، شماره ۲۱ مراجعه نمایند.

سپیده احمدی منفرد متولد سال 1375 دارای لیسانس رشته نقاشی از دانشگاه هنر و فوق دیپلم گرافیک از هنرستان مطهری

نمایشگاه های گروهی:
نمایشگاه هویت (مجموعه ی کاربافو) 1397 در گالری ابد تهران، گالری هنر ساری، گالری هومهر کرمان و گالری آرتین مشهد
نمایشگاه سکوت (مجموعه ی بلو راینو)، فرهنگستان یونس امره، استانبول ترکیه 1397
نمایشگاه کاخ موزه نیاوران، تهران 1397
نمایشگاه نقش هنر، گالری شلمان تهران 1397
نمایشگاه گروهی فستیوال ژکال دانشگاه هنر تهران 1396
آرت فر جنوا ایتالیا (مجموعه ی بلو راینو) 1396
نمایشگاه تخیل، گالری شیث تهران 1396
نمایشگاه خطوط ناتمام 2 (مجموعه ی بلو راینو)، تیرانا _ آلبانیا 1396
نمایشگاه خطوط ناتمام 1 (مجموعه ی بلو راینو)، فیر _ آلبانیا 1396
نمایشگاه هنرمندان معاصر، گالری آیریک تهران 1396
نمایشگاه هنرمندان آبرنگ ایران، فرهنگسرای اندیشه تهران 1396

افتخارات:
برگزیده ی مرحله ی اول جشنواره دامون فر 1398
برگزیده ی جشنواره دانشگاه علم و فرهنگ 1398
برگزیده ی جشنواره اکسپوی اصفهان 1397
منتخب فستیوال ژکال 1397
منتخب فستیوال نقاشی دامپزشکی دانشگاه تهران 1396
منتخب اولین جشنواره هنری دانشگاه شریف و کسب مقام اول 1396
رتبه 34 رشته نقاشی در کنکور سراسری 1393