آثار وانگ شو با مواد بازیافتی


وانگ شو، اولین شهروند چینی برنده ی جایزه ی معماری Pritzker، به رابطه ای مابین گذشته و حال با کار کردن بر روی مواد بازیافتی و دانش تجربی سنتی دست یافت.

به گزارش گالری آنلاین، در طول دو قرن گذشته، شهرهای چین با رشد فزاینده ای در مقیاسی گسترده گسترش یافته اند. با تخریب بافت شهری تاریخی، که در همه جا رخ می دهد، زباله های صنعتی و آثار هنری و فرهنگی خرد شده، در زیر آسمان خراش های جدید دفن شده اند. در حالی که شهرهای قدیمی چین در حال فروپاشی هستند مراکز شهری جدید رو به گسترش می باشند. بخشی از شهرها و چشم اندازهای تاریخی تخریب شده اند.

وانگ شو، اولین شهروند چینی برنده ی جایزه ی معماری Pritzker، به رابطه ای مابین گذشته و حال با کار کردن بر روی مواد بازیافتی و دانش تجربی سنتی دست یافت. در ادامه، ما به بررسی آثار وانگ شو می پردازیم. آثار معروف وی مانند: موزه تاریخ Ningbo (2008) Ningbo، پردیس شیانگشان آکادمی هنر چین (2004) Hangzhou و موزه هنرهای معاصر (2005) Ningbo می باشند. این بررسی در جهت شناخت رویکرد اومانیستی وی به شهرها می باشد.

وانگ شو در پروژه یادبود خود، موزه تاریخ نینگبو، که در سال 2008 به پایان رسید، با رویکردی ارگانیک که سعی در ترکیب عناصر معماری با چشم انداز داشت، این اثر را خلق کرد. بر طبق گفته ی وانگ شو، مفهوم این اثر وی از روند ساخت یک نقاشی سنتی چینی الهام گرفته شده است.


در موزه تاریخ نینگبو، وانگ شو نمای ساختمان را طوری طراحی كرد كه گویی سطح كوهی است كه از دیوارهای بتونی مسلح عظیم تشکیل شده است، بخشی از آن با سفال های بازیافتی و كاشی های خشتی پوشیده شده است.

وانگ استدلال می کند: "تا حدی محیط اطراف، از اثر معماری به تنهایی مهمتر است. بنابراین، یک اثر معماری باید از چشم انداز تاثیر بگیرد."

علاوه بر این در پروژه ی پردیس شیانگشان آکادمی هنر چین (2004) Hangzhou، وانگ کوشید تا از طریق روش سنتی و به صورت نمادین آکادمی را در محیط پیرامون آن تثبیت کند. علاوه بر این، وی دیواری طراحی کرد که از مجموعه ای از آجرهای قدیمی بازیافتی، کاشی های سقفی با 20 اندازه ی مختلف و همچنین نرده های ساخته شده از فلز رنگی و نوارهای بامبو تشکیل شده است.


با این وجود، در چین، معمارانی مانند وانگ شو، هنوز هم نیاز به حمایت کافی از سیاستمداران منطقه و دولت های محلی دارند. در آخر، ساختمان ها همکاری مشترک بین معماران، صنعتگران و سیاست گذاران هستند. با توجه به موزه هنرهای معاصر نینگبو، واقع در بندر نینگبو، وانگ تأیید می کند که این پروژه " نمونه ی بارزی از یک همکاری خوب با سیاستمداران منطقه ای" است. اگرچه بیشتر قسمت های بندر تاریخی به دلایل امنیتی تخریب شده بودند، وانگ کوشش کرد که بازسازی یک "فضای تشریفاتی چینی" با تقسیم ساختمان به صورت عمودی به مناطق فوقانی و تحتانی را انجام دهد. قسمت فوقانی برای نمایشگاه های هنری و قسمت پایین تر برای نمایشگاه های تجاری در نظر گرفته شد. وانگ آجرهای خاکستری باقی مانده از ساختمان تخریب شده را بازیافت کرد و آنها را در فونداسیون ساختمان جدید به کار برد.

در نتیجه، برای استفاده از مواد بازیافتی در معماری مدرن چین، باید در زمینه ی ارتباط با محیط اطراف، سنت و گذشته تجدید نظر کرد. از آنجا که همه ما بخشی از تاریخ هستیم ، تولید معماری جاودان و با ریشه های عمیق که در جهان باقی بماند می بایست مسئولیت همه باشد.






logo-samandehi