شرکت UDG مستقر در شانگهای (شرکت گروه طراحی متحد شانگهای، با مسئولیت محدود) پروژه کلیسای dysis در دریای کم عمق را تکمیل کرده است.

به گزارش گالری آنلاین، این پروژه که در لبه جنوبی سرزمین چین قرار دارد، رو به دریای وسیع جنوبی چین است به‌طوری که ضروری ترین عناصر طبیعت - دریا، آسمان و غروب خورشید را در بر می گیرد. اینها با دو عنصر مصنوعی - مثلث و دایره - ترکیب شده اند که بیانی شاعرانه از زمان، ابدیت و تقدس را نشان می دهد.

این کلیسا با فضای هندسی انتزاعی، ناب، اسرارآمیز و رمانتیک ساخته شده است که به مردم اجازه دهد مکانی را برای زندگی در جستجوی معنویتی شاد بیابند و شادی و الهام را به ارمغان بیاورند. ترتیب دقیق محورهای کلاسیک، گذرگاه باریک کنار پله‌ها، استخر آرام، برج ناقوس سر به فلک کشیده، علامت اسرارآمیز و درخشش غروب خورشید در آسمان، صادقانه‌ترین زیبایی و برکت این طراحی را به همراه دارد.

دو عنصر مصنوعی - یک مثلث و یک دایره - بیان شاعرانه زمان را آشکار می کند

ساختمان که بین دریای بی‌کران و آسمان ساخته شده است، دستگاه چرخشی را نشان می‌دهد که در تمام طول سال به سمت غروب خورشید جهت‌گیری می‌کند. UDG (شرکت گروه طراحی متحد شانگهای، با مسئولیت محدود) می خواست طبیعت اطراف از جمله غروب خورشید را بیان و برجسته کند. این طراحی عناصر فرهنگی محلی و منابع چشم انداز طبیعی عالی را ترکیب می کند و عروسی های عاشقانه و عشق را در محل برگزاری ادغام می کند.

پایه ساختمان دایره ای است و به مکان های آیینی باستانی مانند استون هنج اشاره دارد. این حجم دایره ای در عین حمایت از مثلث، منظره ای باز رو به دریا ارائه می دهد. این شکل تیز در حالی که آسمان را سوراخ می کند، کامل و نرمی دایره را می شکند و نشان دهنده اشتیاق ما برای برقراری ارتباط با خداوند است. یک خط مستقیم که از مرکز منحرف می‌شود، دایره را به دو حوض با ارتفاع‌های مختلف تقسیم می‌کند. دو مسیر پیاده روی توسط دو دیوار بلند در حیاط شکل گرفته است. دیوارهای بلند منطقه وسیعی از سایه ها را روی هر دو مسیر ایجاد می کنند.

کلیسای کوچک یک طرح کلاسیک و متقارن را برای تأکید بر حس تشریفات به کار گرفته است. در محور ورود به نمازخانه، برج ناقوسی به عنوان گره تشریفاتی فضا اضافه شده است. برج ناقوس طاقدار و نمازخانه مثلثی اسرارآمیز، حامل خاطراتی از زمان های گذشته و همچنین حال و هوایی آینده نگرانه است.

معماران از سایه‌ها برای ایجاد فرمی متمایز به ساختمان استفاده کردند و بر وابستگی متقابل نور و سایه تأکید کردند. فضای راهرو پنهان شده در سایه ها و چیدمان متقارن، ساختمان را با حس یادبودی منحصر به فرد در معماری کلاسیک آغشته می کند. سایه نیز به عنصری حیاتی برای تفسیر نور و تقدس تبدیل می شود.