پولینا لنور طراح فارغ‌التحصیل دانشکده طراحی سنترال سنت مارتین کفش‌های بسیار درازی طراحی کرده است که موجب می‌شود فرد در مورد مسیر و نوع راه رفتن خود تجدیدنظر کند. این کفش‌های بسیار دراز محصول دوران تحصیل لنور در دانشکده طراحی سنت مارتین در لندن بوده است و در زمان تحصیل وی طراحی آن‌ها انجام شده است. او می‌گوید: در طراحی این کفش‌ها به این مفهوم فکر می‌کرده است که معماران چگونه روند زندگی شهری را به ساکنان شهر دیکته کرده و "ریتم فردی" همین شهروندان را از بین می‌برند.

این کفش‌ها دو برابر یک پای معمولی طول داشته و در طراحی آن‌ها از یک تکه سیلیکونی سنگین استفاده شده است که موجب می‌شود فرد قدم‌های بلندی را بردارد و لذا "عدم قطعیت، شگفتی و کشف" وارد زندگی هر روزه‌اش می‌شود. طول و وزن کفش‌ها به‌صورت عامدانه‌ای، در قیاس با ابعاد بدن فردی که آن‌ها را می‌پوشد، افزایش یافته است. هرکدام از لنگه کفش‌هایی که به عنوان طرح اولیه تولید شده‌اند یک کیلوگرم وزن دارند.

در حالی که پاشنه و کناره‌های کفش با استفاده از چرم گاو باکیفیت تولید شده‌اند، اما نوک کفش بصورت غیرمتناسبی طولانی شده و در نقطه‌ای دور به کفی کفش می‌رسد. برای حفظ تناسب ظاهری این کفش، بخش بندها و لبه‌های کفش به صورتی سازگار با ابعاد کلی کفش، بلند طراحی شده‌اند. لنور خودش درباره این طراحی می‌گوید: "این کفش‌های بسیار بلند روشی است تا عامدانه موجب آهسته‌تر راه رفتن فرد شویم. وزن و طول آن‌ها مانع می‌شود نتوانید با سرعت زندگی شهری قدم بردارید.

سختی قدم برداشتن با این کفش‌ها با هدف وادار کردن فرد به تفکر درباره ریتم حرکت‌های تحمیلی توسط معماران و بالاتر آگاهی در مورد زندگی شهری ایجاد شده است. طراح این کفش‌های فوق بلند می‌گوید: هر فردی دارای یک ریتم فردی است که معمولاً پنهان است و همین ساختارها، سیستم‌ها و جداول زمانی در محیط شهری موجب محدودیت و پنهان شدن آن ریتم‌ها می‌شوند.

این کفش‌ها برای اولین بار در نمایشگاه فارغ‌التحصیلان دانشکده هنر سنت مارتین به نمایش گذاشته شده است. لنور در حال حاضر مشغول ایجاد یک محیط نمایشگاهی است تا بتواند رابطه میان طراحی و عملکرد را مورد بررسی قرار دهد.