به گزارش گالری آنلاین، وضعیت فعلی بدن را Elmgreen و Dragset در محل برگزاری Fondazione Prada در میلان بررسی می کنند. این نمایشگاه با وسعت بیش از 3000 مترمربع، در چهار فضای گالری و حیاط که به مجموعه ای از جهان های مختلف تبدیل شده اند، که هر فضا، موضوع و زیبایی شناسی خاص خود را دارند، باز می شود. این فضاها با هم، یک بررسی همه جانبه از حضور فیزیکی ما در دنیای دیجیتالی فزاینده ای را تشکیل می دهند، جایی که بدن در حال از دست دادن مرکزیت خود است.

این دو هنرمند می گویند که بدن ما دیگر عامل اصلی وجود ما نیست. می توان ادعا کرد که خود فیزیکی ما حتی بیشتر به یک مانع تبدیل شده است تا یک مزیت. در قرن نوزدهم، بدن تولید کننده کالاهای روزانه بود، در حالی که در قرن بیستم، نقش بدن بیشتر به نقش مصرف کننده تبدیل شد. با توجه به اینکه دانش عمومی در مورد جمع آوری داده ها از شرکت های فناوری بسیار ناچیز است، و سرعت فزاینده ای که چنین شرکت هایی با آن در تمام جنبه های زندگی ما گسترش می یابند، گاهی اوقات فکر کردن به نقش آینده بدنمان کمی ترسناک است.

در طبقه همکف سکو، آثار این دو در کنار مجسمه های کلاسیک و نئوکلاسیک به نمایش گذاشته شده است. این کنار هم قرار گرفتن، با الهام از نمایشگاه Fondazione Prada "Serial Classic"، هم شباهت ها و هم تفاوت ها را در نحوه واسطه گری هنرمندان ، از طریق شیوه های مجسمه سازی در طول قرن ها نشان می دهد.

طبقه دوم سکو به یک چشم انداز اداری وسیع و متروک تبدیل شده است که نقش تغییر یافته بدن را در زمینه کار بررسی می کند. این سازه شامل یک الگوی تکراری از ردیف های به ظاهر بی پایان ایستگاه های کاری است که مجموعه فیلم های دیستوپیایی از فیلم هایی مانند زمان پخش ژاک تاتی (1967) و برزیل تری گیلیام (1985) را تداعی می کند.

در گالری نورد بنیاد، بازدیدکنندگان با یک چشم انداز از آینده نگران کننده از یک محیط داخلی مواجه می شوند که عناصر یک پناهگاه، یک سفینه فضایی و یک آزمایشگاه علمی را با هم ترکیب می کند. این سازه، نحوه حضور ما در خانه‌های امروزی را زیر سوال می‌برد، به‌ویژه اکنون که آن‌ها را تا حد بالایی با فناوری به اشتراک می‌گذاریم. مخاطب آزاد است تا در فضا پرسه بزند و اشیاء بالینی طراحی شده را کشف کند، جایی که بدن انسان را در نیمه راه داخل یخچال سردخانه می بیند و تنها حضور متحرک سگ روباتیک است.

چهارمین چیدمان داخلی در Cisterna اتفاق می‌افتد، جایی که Elmgreen & Dragset به بررسی این موضوع می‌پردازند که چگونه صنایع سلامتی، اوقات فراغت و سلامتی ما را تحت فشار قرار می‌دهند تا با ایده‌آل‌های جدید بدن مطابقت کنیم. سه اتاق این ساختمان به یک محیط متروکه مانند آبگرم تبدیل شده است که شامل یک استخر شنای متروک و یک اتاق رختکن است. در متن نمایشگاه آمده است: «از آنجایی که بدن ما توسط نوآوری‌های تکنولوژیک بی‌کار می‌شود، بخش‌های سلامت و اوقات فراغت در حال گسترش هستند که راه‌های جدید بی‌شماری را برای «حل مشکل بدن ناقص» ارائه می‌کنند. در اتاق مرکزی، اثر جدیدی با عنوان "چه چیزی باقی مانده است؟" نقش بدن را به عنوان یک بازیگر سیاسی یا ابزار تغییر اجتماعی بررسی می کند.

در نهایت، فضاهای بیرونی Fondazione Prada میزبان تعدادی مجسمه است که به چگونگی تنظیم فیزیکی بدن ما در حوزه عمومی می پردازد. این آثار با تغییر اندکی اشیاء آشنا و روزمره، ارزیابی مجدد چیزهای معمولی را تشویق می کنند و چگونگی مذاکره در مورد مکانیسم های کنترلی تعبیه شده در فضاهای عمومی را برجسته می کنند. این نمایشگاه با یک نشریه 500 صفحه ای با عنوان «جسم های بی مصرف؟» همراه است که به عنوان بسط موضوعی نمایش با دیدگاه های متعدد از بیش از 35 نویسنده -فیلسوف، هنرمند، نویسنده، دانشمندان و متفکران- در نظر گرفته شده است که به درک بدن و وضعیت امروزی ما می پردازد.