به گزارش گالری آنلاین به نقل از ایسنا، سعدالله نصیری قیداری موضوعات مربوط به انقطاع نسل حاضر از میراث گذشته، دیالوگ و دیپلماسی فرهنگی، مباحث مربوط به طبیعت و محیط‌زیست و چگونه جهانی شدن و ایرانی ماندن را مورد بررسی قرار داد و ایجاد کارگروه صلح و وفاق ملی را یک دریچه نو به نحوه نگاه توسعه پایدار در میراث فرهنگی دانست و افزود: با معرفی برنامه توسعه پایدار که سازمان ملل در نوامبر سال 2015 در پاریس تصویب کرد سازمان یونسکو را تحت عنوان نهادی برای ایجاد صلح و تشویق و ترغیب آن به جهان اعلام کرد.

او گفت: بشر پس از جنگ جهانی دوم برای درک صلحی که با ابزار نظامی، ریاست و پول و اقتصاد همراه نباشد، هزینه زیادی را متحمل شد.

نصیری با تاکید بر ضرورت ایجاد صلح و عدالت اجتماعی در ذهن انسان‌ها افزود: ایجاد صلح در ذهن انسان‌ها جز با آموزش و علم و فرهنگ راه دیگری ندارد.

او در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: این نکته که چرا نسل حاضر، گذشته‌ی تاریخی و فرهنگی خود را به خوبی نمی‌شناسد و چشمش به فراتر از مرزها دوخته شده موضوعی است که باید با دقت مورد بررسی قرار گیرد.

نصیری اضافه کرد: از یک سو بحث ازبین بردن و تخریب میراث گذشته مطرح است، از سوی دیگر نبود شناخت ما از میراث گذشتگان، برای نمونه اگرچه ما هنوز چغازنبیل را از بین نبرده‌ایم، اما آیا ما همه بقایای تمدن گذشته خود را به درستی می‌شناسیم؟

او گفت: هنوز در مدارس و کتب درسی به این مسئله که چگونه باید از میراث فرهنگی خود محافظت کرد و یک شهروند چه وظیفه‌ای در مقابل حفظ میراث فرهنگی خود دارد، پرداخته نشده است.

* وظیفه یونسکو ثبت مشاهیر گذشته و معرفی آن‌ها به دنیاست

به گفته وی، وظیفه یونسکو ثبت مشاهیر و شناساندن آنها به جهان است، اما در این زمینه هم مشکل جدی وجود دارد. در واقع از خودبیگانه شدن و نشناختن مشاهیر گذشته در نحوه تدریس از جمله این مشکلات است.

او در ادامه به برخورد نامناسب انسان با طبیعت و محیط‌زیست اشاره کرد و افزود: در گذشته با طبیعت بسیار منطقی برخورد می‌شد، اما در عصر حاضر که علم و فناوری پیشرفت کرده در برخورد با طبیعت بسیار ناشیانه عمل می‌کنیم و این در حالیست که همه به موضوع محیط زیست و اهمیت آن واقف هستند.

وی با تاکید بر این‌که کمیسیون ملی یونسکو در تهران سعی دارد تجربیات جهانی را بفهمد و آن را به زبان ملی ترجمه کند،‌ تاکید کرد: این نگاهی که از جهان به سطح ملی رجوع کنیم و همچنین از سطح ملی به جهان بپردازیم برای بشریت خوب است، با این روش می‌توان گام‌های بلندی در مسیر صلح و وفاق بین الملل برداشت.