گزارش تصویری نمایشگاه عکس های پونه اولاد عظیمی در گالری نگر
گالری نگر از روز جمعه 10 شهریورماه میزبان آثار عکاسی پونه اولاد عظیمی تحت عنوان "نفس" شد.
در استیتمنت این نمایشگاه آمده است:
"من، نگاه می‌کنم، پس هستم، شاید قرینه اى باشد براى "من، شك مى كنم، پس هستم"؛ یكى در حوزه‌ى هنر و دیگرى در حوزه‌ى دانش.
شكى كه به معناى هستى پیوند مى‌خورد،شكِ مُهمل و متداول نیست و نگاهی كه هستى را، معنا مى‌كند
تنها به نگریستن تا آستانه‌ى حسِ محض نمی‌انجامد. عبور از آستانه‌ى حس، و در آمیختن با فهم و رنج و لذت،
مفهوم جدایىِ حس‌هاى چندگانه را به چالش می‌کشد.این جاست كه با چشم، می‌توان شنید؛ با گوش، می‌توان
دید، با سكوت، مى‌توان حرف زد و بی‌برداشتن قدمى، مى‌توان راه رفت آن طور كه مولاناى بزرگ گفت :
" بی قدمى، رقص بین، بی دهنى، وّه وّهِه "
رنجِ زیستن را باید با لذتِ زیستن همراه كرد و این هردو را بى‌تجربه ى زیستن نمى‌شود دریافت و تجربه‌ى
زیستن، اگه با شناختِ ملزومات نگاه، توأم شود- از جمله - به "نگاه عكاسانه" مى‌رسد.
" پونه" ى بیست و سه ساله در اولین قدم، حسِ كم‌داشته‌اش، یعنى شنوایى را با فراخوان بینائى، ممكن و مائده‌ى شنیدن از نوع دیدن را پیش روى‌مان پهن كرده است و این، آغاز راهی‌ست كه او را از رنج، گذر مى‌دهد و به لذت می‌رساند.
فرشاد فدائیان
آذر 1392
وقتى یاداشت سال نود و دو، روى عكس‌هاى پونه را سال نود و شش دوباره مرور می‌کنم، در مى‌یابم كه گذر
از وادى رنج و درنگ بر بالینِ لذت، استمرارِ همواره‌ى حیات است.
او امروز بیست و هفت ساله شده، اما اگر هشتاد و هفت ساله هم بشود ، قاعده تغییر نمی‌كند؛ مهم آن است كه
از چه به چه می رسیم، به كدام وارگه ، بار می‌اندازیم و از چه محملى براى كاستن از هرگونه رنجى در مواجهه با هستى پیچیده‌ی خود كنار می آییم وچه محملى باشكو تر از طبیعت كه این سال‌ها و روزها به قهرِ جهالت
آدمى گرفتار آمده... و من بسیار خوشحالم كه انتخاب، اصلاح و نظارت برچاپِ عكس‌ها در هردو نمایشگاه به
من واگذار شده زیرا كه در نوع نگاه به طبیعت همیشه ، نگاهش را دوست داشته‌ام.
شهریور٦٩
فرشاد فداییان
این نمایشگاه تا تاریخ 15 شهریورماه در گالری نگر به آدرس خیابان قیطریه، خیابان روشنایی، کوچه دلارام، پلاک 33، زنگ سوم دایر می باشد.