فئودور پاولوف-آندریویچ، هنرمند پرفورمنس روسی-برزیلی، با مجموعه‌ای از مجسمه‌های تعاملی، درک ما از طراحی مبلمان و راحتی و ترس را به چالش می‌کشد.

به گزارش گالری آنلاین، در موزه از بازدیدکنندگان دعوت می‌شود تا با این آثار درگیر شوند. هنرمند از بدن خود برای توسعه مفاهیم اجرایی استفاده می کند و از حرکات و محدودیت های آناتومی انسان الهام می گیرد. این نمایشگاه در تاریخ 26 سپتامبر 2023 راه اندازی شد و تا 29 اکتبر 2023 برای بازدید عموم دایر است.

برای مجموعه ANTIFURNITURE، هنرمند از مردم دعوت می کند تا بخشی از اجرا شوند و از این اثر استفاده کنند. این تعامل بین بازدیدکنندگان در نهایت اشیاء چوبی را به مجسمه تبدیل می کند و در نتیجه یک قطعه تئاترگونه شخصی برای کاربران ایجاد می کند. فراتر از استفاده خرابکارانه از مبلمان، پاولوف-آندریویچ یک بعد روانی را تحریک میکند و ضربه زدن به احساسات ناخواسته را بررسی می کند. هنگامی که به طور موقت با این مجسمه‌ها با نشستن، بالا رفتن، آویزان کردن، تکان خوردن و دراز کشیدن تعامل می‌کنید، از شما دعوت می‌شود تا درباره ترس‌های خود فکر کنید و با آن مقابله کنید. پاولوف-آندریویچ می نویسد: هر مجسمه نشان دهنده یک یا چند فوبیا است و از طریق ناراحتی فیزیکی و استقامت هدفمند، ما مجبور می شویم با ترس های خود روبرو شویم و برای غلبه بر آنها به چالش کشیده شویم. فئودور پاولوف-آندریویچ با BoND Architecture، معمار روسی Olga Treivas و استودیوی ساخت Oficina São João در برزیل همکاری کرد تا مفهوم خود را زنده کند.

از جمله نکات برجسته در سری ANTIFURNITURE در موزه طراحی، تخت پناهگاه است که به ترس از نگاه کردن یا تماشا شدن، ترس از ملاقات با شخص جدید و ترس از زندان می‌پردازد. به گفته این هنرمند، تصور معمول ما از یک تخت پناهگاهی با معنای تیره‌تری همراه است: دو نفری که این مبلمان را به اشتراک می‌گذارند یا در زندان هستند، یا در یک اردوگاه پناهندگان یا هر جای دیگری که برخلاف میل آزاد آنها تصور می‌شود. جدای از معانی، این دسته‌ها ارتباط عمیقی را ایجاد می‌کنند که از تماس چشمی طولانی بین دو نفر ناشی می‌شود. او ادامه می دهد که ترس از دیگری و دیگران به این دلیل است که مردم به حرف یکدیگر گوش نمی دهند.

در مرحله بعدی The Lord-of-the-Fishes قرار می گیرد و از دو ترس الهام می گیرد: انسان هراسی، ترس از پذیرفته نشدن و ترس از درد فیزیکی. این شی که به عنوان مجموعه ای از دو مجسمه صندلی مانند طراحی شده است، همچنین دو نوع ناراحتی را بازتاب می دهد: مورد اول به تجربه طاقت فرسا پناهندگانی می پردازد که مجبور شده اند خود را در یک قایق مهاجر که برای 50 نفر طراحی شده اما مرتباً 500 نفر را حمل می کند، جا دهند. نوع دوم: یک ناراحتی پیش پا افتاده تر و در عین حال آزاردهنده ذهنی: یادگیری سازگاری با فضاهای تنگ تر، مانند هواپیما، یا نقل مکان به یک آپارتمان کوچک برای صرفه جویی در اجاره.

این هنرمند به کاوش در کهن الگوی تخت با پروکروستس ادامه می‌دهد، مجسمه‌ای گهواره‌ای که برای کلاستروفوبیا و کلیتروفوبیا (ترس از به دام افتادن) طراحی شده است. در سطحی عمیق‌تر، تخت تکان‌دهنده واکنش پرواز یا مبارزه ما را در هنگام قرار گرفتن در معرض فجایع روزانه که در رسانه‌های اجتماعی پخش می‌شود، تحریک می‌کند: در هنگام زلزله، سر خود را با آرنج محافظت می‌کنیم یا در صورت وقوع سیل، زانوهای خود را در آغوش می گیریم و غیره. به گفته پاولوف-آندریویچ، همه این عناصر رقص ایمنی مدرن به اندازه جهش های ژنتیکی که هر حرکت ما را برنامه ریزی می کند، جا افتاده است.

طرح های Centipede و Rock-n-Desk دیگر نمایش های سرگرم کننده در موزه طراحی هستند. اولی، ساختاری نردبان مانند، آکروفوبیا (ترس از ارتفاع)، هافوفوبیا (ترس از لمس)، آینده‌هراسی (ترس از آینده) را نشان می‌دهد، در حالی که دومی، یک صندلی گهواره‌ای با سوراخ‌های مخفی، جفت آگورافوبیا (ترس از فضای باز) است. با آتیچیفوبیا (ترس از عدم اطمینان)، دموفوبیا (ترس از مردم و جمعیت)، و ژلوتوفوبیا (ترس از مسخره شدن توسط افراد دیگر). هنگامی که در خطر هستند، سر خود را با کلاه ایمنی می پوشانند. آنها در مواجهه با پاپاراتزی ها، صورت خود را با دستان خود محافظت می کنند.